Χθες για πρώτη φορά φλέρταρα πολύ σοβαρά με την ιδέα να φύγω από αυτή τη χώρα, να πάω να ζήσω κάπου πιο βόρεια. Εδώ και 3 χρόνια πηγαίνω σινεμά μόνο καθημερινές για να αποφεύγω όλους αυτούς τους κακομαθημένους, καθυστερημένους, degenerates (τολμώ να πω…).
Χθες για κάποιο λόγο αποφάσισαν κι αυτοί να πάνε σινεμά καθημερινή και να μου σπάσουν τα νεύρα! Δεν έχω ξαναζήσει τέτοιο πράγμα. Τρόμαξα πάρα πολύ από το χαμηλό IQ των ανθρώπων. Κάθε φορά που κάτι συνέβαινε ένιωθαν την φοβερή ανάγκη να το πουν δυνατά ‘αχ κοίτα τον σκότωσε’ , ‘ώ! κοίτα αυτός έβαλε τη φωτιά’, ‘αχ παναγία μου γιατί τον χτύπησε;’. Άσε την φοβερή έλλειψη υπομονής. Ξεκινά η ταινία και η πρώτη σκηνή είναι ένα εργαστήριο με μυστήρια μηχανήματα και σωλήνες και μια γκόμενα που μιλάει για την αντιύλη, δεν φαντάζεστε πόσα άτομα μέσα στην αίθουσα πανικοβλήθηκαν ‘τι έγινε; τι είναι αυτό; δεν καταλαβαίνω…’. Βέβαια η ταινία όπως όλες οι ταινίες εξήγησε στα επόμενα 10 λεπτά τα πάντα. Και αναρωτιέμαι τώρα εγώ, πέραν του ότι είστε αγενείς και μιλάτε ΦΩΝΑΧΤΑ την ώρα της ταινίας, μιλάτε στο κινητό σας, δεν έχετε υπομονή να δείτε τι θα γίνει (μόνο Λαζόπουλο και σαπουνόπερες ξέρετε να βλέπετε), είστε και τόσο χαζοί που πρέπει να επισημαίνεται σαν 5χρονα παιδάκια τι συμβαίνει κάθε λεπτό (‘κοίτα αυτός είναι ο κακός τελικά’ dah you moron ). Όπως έλεγε κι ο Bill Hicks ‘childbirth is not a miracle, miracle is raising a kid that doesn’t talk in a fucking movie theater’!
Και ήταν και σάπια η ταινία..