Σημαντική απορία (ναι το ξέρω έχω πολλές..): Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ υπερηφάνιας και αλαζονείας? Είναι αυτοί οι άνθρωποι, που τελευταία συναντώ όλο και πιο συχνά, που πιστεύουν πως έχουν ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο σε ότι και αν πουν και κάνουν. Είναι τόσο εκνευριστικά απόλυτοι και αυταρχικοί που δεν συζητάς μαζί τους. Νιώθουν τόσο σημαντικοί και γαμάτοι, λεσ και είναι αυτοί και άλλος κανένας. Αντιμετωπίζουν τους πάντες και τα πάντα με μια ειρωνεία και ‘σοφία’ που δεν περιγράφεται.Είναι αυτοί οι άνθρωποι που παίρνουν τα πάντα ποοοοολύυυυυυυ σοβαρά λες και χειρίζονται κάποιο ευαίσθητο βιολογικό όπλο…
Νομίζω πως αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο ανασφαλείς που με αυτό το τρόπο διακαιολογούν την ασημαντότητα και τη μικροπρέπεια τους, εγώ τουλάχιστόν την αναγνωρίζω και την δέχομαι δεν την πλασάρω ως κάτι γαμάτο!
Εγώ βέβαια είμαι χειρότερη διότι στις πρόσφατες συναναστροφές μου με τέτοιους ανθρώπους δεν αντέδρασα στην συμπεριφορά τους και το μόνο που κατάφερα να κάνω είναι να φύγω απλά μακρια τους, Στην πραγματικότητα νιώθω λίγο looser , απλά στη παρούσα φάση δεν είχα την όρεξη και το κουράγιο να αντισταθώ. Οπότε καλά να πάθω! Τουλάχιστον την επόμενη φορά θα προσπαθήσω να θέσω όρια από την αρχή, καθώς τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύ ψυχοφθόροι…
Αυτά είχα να πώ (στα 2 άτομα που διαβάζουν αυτό το υπέροχο και super happy blog)
Tadaaaa