I haven’t posted much in a long time, truth is it has been a shitty year for me and I am very glad it is gone. So here’s to a better one! I had to travel to Spain for family matters and it was a great opportunity to take some pictures! I find it hard to take pictures when at home and working so this was a good way to ease my way back into taking photos. I had with me the lovely RICOH GR camera which is A M A Z I N G for street snaps with an impressive result in colors. I hope you enjoy 🙂 Somewhere above the Alps on the way to Barcelona: On the bus going from Barcelona to Zaragoza. I love front seats on buses, it looks like you are watching a cinema screen! Zaragoza was created by Augustus Caesar and originally called Caesaraugusta hence Zaragoza… I can’t help it, I find kitsch shop windows mesmerizing. I should get my ducks in a row (very bad pun. But intended.) THE most delicious tapas. Zaragoza has little to offer to a tourist but trust me there are some tapas bars that are worth it! “God…
Continue reading »
Nothing special, just testing my new nikon D3100, which is of course a lot better than my previous nikon D40!! But I am still unsatisfied with the high iso noise, I think that I will never be ok with the digital noise, it bothers me too much… Anyway enjoy!
Χθες για πρώτη φορά φλέρταρα πολύ σοβαρά με την ιδέα να φύγω από αυτή τη χώρα, να πάω να ζήσω κάπου πιο βόρεια. Εδώ και 3 χρόνια πηγαίνω σινεμά μόνο καθημερινές για να αποφεύγω όλους αυτούς τους κακομαθημένους, καθυστερημένους, degenerates (τολμώ να πω…).
Χθες για κάποιο λόγο αποφάσισαν κι αυτοί να πάνε σινεμά καθημερινή και να μου σπάσουν τα νεύρα! Δεν έχω ξαναζήσει τέτοιο πράγμα. Τρόμαξα πάρα πολύ από το χαμηλό IQ των ανθρώπων. Κάθε φορά που κάτι συνέβαινε ένιωθαν την φοβερή ανάγκη να το πουν δυνατά ‘αχ κοίτα τον σκότωσε’ , ‘ώ! κοίτα αυτός έβαλε τη φωτιά’, ‘αχ παναγία μου γιατί τον χτύπησε;’. Άσε την φοβερή έλλειψη υπομονής. Ξεκινά η ταινία και η πρώτη σκηνή είναι ένα εργαστήριο με μυστήρια μηχανήματα και σωλήνες και μια γκόμενα που μιλάει για την αντιύλη, δεν φαντάζεστε πόσα άτομα μέσα στην αίθουσα πανικοβλήθηκαν ‘τι έγινε; τι είναι αυτό; δεν καταλαβαίνω…’. Βέβαια η ταινία όπως όλες οι ταινίες εξήγησε στα επόμενα 10 λεπτά τα πάντα. Και αναρωτιέμαι τώρα εγώ, πέραν του ότι είστε αγενείς και μιλάτε ΦΩΝΑΧΤΑ την ώρα της ταινίας, μιλάτε στο κινητό σας, δεν έχετε υπομονή να δείτε τι θα γίνει (μόνο Λαζόπουλο και σαπουνόπερες ξέρετε να βλέπετε), είστε και τόσο χαζοί που πρέπει να επισημαίνεται σαν 5χρονα παιδάκια τι συμβαίνει κάθε λεπτό (‘κοίτα αυτός είναι ο κακός τελικά’ dah you moron ). Όπως έλεγε κι ο Bill Hicks ‘childbirth is not a miracle, miracle is raising a kid that doesn’t talk in a fucking movie theater’!
Και ήταν και σάπια η ταινία..
Θα προσπαθήσω να είναι η πρώτη και η τελευταία τόσο προσωπική ανάρτηση.
Τους τελευταίους 2,5 μήνες βρίσκομαι σε μία πολύ δύσκολη κατάσταση. Βρέθηκα αντιμέτωπη με το χειρότερο είδος ανθρώπων, αμόρφωτοι, χαζοί, εγωιστές και εγωκεντρικοί. Κι όταν λέω αμόρφωτοι δεν εννοώ οτι δεν έχουν σπουδάσει ή ότι δεν διαβάζουν, εννοώ αμόρφοτοι κοινωνικά και στην ψυχή/καρδιά/μυαλό ή όπως το λέει ο καθένας. Άνθρωποι που δεν τους νοιάζει το ίδιο τους το παιδί, που το μόνο που θέλουν είναι να το καταπατήσουν και να του στερήσουν κάθε χαρά στη ζωή. Και προκειμένου να το πετύχουν αυτό είναι διατεθημένοι να κάνουν τα πάντα, να καταστρέψουν οτιδήποτε τους είναι εμπόδιο στα ‘αγαθά’ σχέδια τους.
Βρέθηκα σε καταστάσεις και είπα πράγματα που με έκαναν να σιχαθώ τον ευατό μου, να μην πιστεύω πως έφτασα στο σημείο να ξεστομίζω τέτοιες σκληρότητες.
Έμαθα πράγματα που ούτε φανταζόμουν ότι μπορούν να συμβούν και είδα άλλα τόσα.
Το συμπέρασμα μου είναι πως κάποιες φορες, για τους Χ λόγους κάποιοι άνθρωποι μπορούν να γίνουν πολύ επικίνδυνοι και ότι γύρω μας κυκλοφορούν πολύ άρρωστοι ψυχικά άνθρωποι που χρήζουν ψυχιατρικής βοήθειας.
Όπως είπε μία πολύ αγαπημένη φίλη ‘η ζωή είναι ρόδα και γυρίζει’. Αλήθεια πόσους μήνες κάνει να γυρίσει λίγο και προς τα εδώ?