Άκουσα μία συζήτηση στο τράμ πρίν λίγες μέρες, 2 κοπελίτσες γύρω στα 17-18, για το πόση σημασία έχει η εμφάνιση, το ντύσιμο και οι ακριβές μάρκες ρούχων. Ως θυληκό μπορώ να πω ότι το ντύσιμο έχει σημασία, και μάλιστα μεγάλη. Όποια γυναίκα πεί το αντίθετο λέει ψέματα, ακόμη και ή πιο ατημέλητη το κάνει εσκεμμένα οπότε για αυτήν έχει κάποια σημασία. Το πρόβλημα σε αυτή τη χώρα που επέλεξα να ζώ είναι πως τα ακριβά ρούχα έχουν μεγαλύτερη σημασία από το στύλ ή την αισθητική. Είσαι φτασμένος, έχεις στάτους αν φοράς ρούχα εκατοντάδων ευρώ, οδηγείς κάποιο είδος τζίπ (πόσο σιχαίνομαι τα τζιπ) και φυσικά έχεις πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια (δεν έχω κάτι με τα μπουζούκια, απλά δεν μαρέσουν).Η επιδειξιομανία σε αυτή τη χώρα με αποδιοργανώνει. Σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό πριν 2 χρόνια σοκαρίστικα όταν στο δρόμο και οι πιό ”καλοντυμένες” ντυμένες κοπέλες ήταν πιό ”νόρμαλ”, στην Ελλάδα οι ”καλοντυμένες” είναι κάτι ανάμεσα σε στελέχη εταιριών και έτοιμες για μπουζούκια. Και εντάξει, ο καθένας φοράει ότι θέλει και δεν τον κρίνουμε αλλά το να σε μεταχειρίζονται διαφορετικά επειδή δεν είσαι κάποιος,δεν οδηγείς αμάξι και το ρούχο σου κόστιζε 20 και 30 ευρώ το σιχαίνομαι.
Μην μιλήσω για τα καταστήματα που αν δεν αγοράζεις τηλεόραση πλάσμα δεν σε εξηπηρετούν… Ρε φίλε έχω τηλεόραση (κι ας μην είναι πλασμα) ένα πιστολάκι ήρθα να πάρω… Λεφτά θα σου δώσω κι εγώ… Το καλύτερο το χω ακόυσει στα ΙΚΕΑ όταν πριν ένα χρόνο μετακόμισα και πήρα κάποια έπιπλα, στο ταμείο η κοπέλα μου έλεγε και τις 3 φορές που επισκεύτηκα το κατάστημα ”και τώρα θα περάσετε στη ζώνη φόρτωσης να φορτώσετε τα πράγματα στο αμάξι σας…” γιατί είναι δεδομένο πως έχω αμάξι. Μην με παρεξηγήτε αγαπώ πολύ αυτή την χώρα και μαρέσει να ζω εδώ (και η Αθήνα είναι η αγαπημένη μου πόλη by far) απλά κάποια πράγματα με ενοχλούν λίγο ή μάλλον με θλίβουν.